Η ΜΠΑΡΤΣΑ ΤΟΥ ΠΕΠ ‘Η Ο ΠΕΠ ΤΗΣ ΜΠΑΡΤΣΑ;

01/05: Τέλος εποχής για τον Πεπ Γκουαρντιόλα στον πάγκο της Μπαρτσελόνα. Όσο εύκολα γράφεται και λέγεται, τόσο δύσκολα μπορεί κάποιος να το βάλει στο νου του. Να το συνειδητοποιήσει… Ο προπονητής με τον οποίο η Μπάρτσα σάρωσε τα πάντα και έπαιξε το καλύτερο και πληρέστερο ποδόσφαιρο που (ευτυχώς πρόλαβαν…) τα μάτια μας και είδαν, δεν θα είναι πια στην άκρη του πάγκου της ή όρθιος μπροστά του να δίνει οδηγίες στα «παιδιά του». Διότι ο Πεπ έβλεπε όλους τους παίκτες της Μπαρτσελόνα σαν «παιδιά του». Είτε ήταν ο Μέσι, ο Τσάβι, ο Ινιέστα που μεγάλωσαν στην μυθική καταλανική «οικογένεια», είτε ο Σάντσες, ο Αμπιντάλ, ο Βίγια που αποκτήθηκαν από άλλες ομάδες ως «φτασμένοι» πολύ καλοί παίκτες. Με τον αξιοκρατικό Πεπ, έπαιξε όποιος άξιζε. Και σε συνδυασμό με το απίστευτο ταλέντο όλων αυτών που μαζεύτηκαν στην Βαρκελώνη τα τελευταία χρόνια, την πολύ σκληρή δουλειά κάθε μέρα και το passing game που σπάει τα νεύρα του αντιπάλου και τον εξουθενώνει, ήρθαν οι μεγάλες επιτυχίες και οι αμέτρητοι τίτλοι εντός και εκτός Ισπανίας.

Η Μπαρτσελόνα του Γκουαρντιόλα (δεν είναι ντροπή να πούμε ότι) πήγε το ποδόσφαιρο ένα βήμα παρακάτω. Είχαμε χρόνια να δούμε ομάδα να αλλάζει τον τρόπο ποδοσφαίρου σε τόσο μεγάλο βαθμό. Η νέα γενιά λάτρεψε την Μπαρτσελόνα, διότι αυτή η ομάδα την έκανε να χαίρεται να βλέπει ποδόσφαιρο, να χαίρεται να βλέπει μια ομάδα να είναι «οικογένεια» στις χαρές και στις πίκρες. Και αυτό το απέδειξε ειδικά φέτος που έμεινε εκτός τελικού Τσάμπιονς Λιγκ από μια πολύ κατώτερη ομάδα (Τσέλσι) και έχασε τον τίτλο στην Ισπανία από μια που έχει απίστευτο κόμπλεξ διότι δεν μπορεί να παρουσιάσει ότι η Μπάρτσα (Ρεάλ Μαδρίτης).

Κατάφερε πάρα πολλά ο Πεπ τα 4 χρόνια που έμεινε στην Μπαρτσελόνα. Πέτυχε (απίστευτα) πάρα πολλά, δίχως να είναι προπονητής με… χαρτιά και χωρίς την εύνοια των ΜΜΕ. Όπως αθόρυβα και σκληρά δούλευε με το «4» της Μπαρτσελόνα στην πλάτη, όταν έπαιζε και παρέδιδε μαθήματα στους εκκολαπτόμενους χαφ, έτσι έκανε και ως προπονητής. Πολύ προπόνηση, πολύ προετοιμασία αγωνιστικά και ψυχολογικά. Έκανε τα πάντα και πήρε τα πάντα! Και η Μπαρτσελόνα είχε την σφραγίδα του, διότι παρέλαβε μια μισοδιαλυμένη ομάδα από τον Ράικαρντ. Ετσι ήταν η Μπάρτσα του Πεπ και όχι ο Πεπ της Μπάρτσα, όπως θα περίμεναν οι περισσότεροι. «Στρατιώτης» της μεν, αλλά ηγέτης όλων εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Με σεμνό, αξιοπρεπή, ηθικό και αξιοκρατικό μα πάνω από όλα αποτελεσματικό τρόπο.

Τώρα παραδίδει στον συνεργάτη του, φίλο του, αδελφό του Τίτο Βιλανόβα την μπαγκέτα της μεγαλύτερης ομάδας στον πλανήτη. Με την ευχή για τους απανταχού πιστούς της Μπάρτσα και τους εραστές του καλού ποδοσφαίρου να συνεχίσει (και αν μπορεί να ανεβάσει και άλλο) στο πολύ υψηλό επίπεδο. Δεν είναι εύκολο, αλλά τον Βιλανόβα συνοδεύουν καλές συστάσεις από πολλούς. Γκουαρντιόλα, παίκτες, διοίκηση Μπαρτσελόνα. Αν παραμείνει πιστός στο «δόγμα Γκουαρντιόλα» (χαμηλά το κεφάλι, πολύ δουλειά, ήθος και συνεχής αυτοκριτική) τότε η Μπαρτσελόνα έχει πολλές ελπίδες να παραμείνει ότι καλύτερο θα βλέπουμε τα επόμενα χρόνια. Αν νοοτροπίες Μουρίνιο και… ναρκισσισμός μπουν στο μυαλό του Βιλανόβα, τότε θα «αποβληθεί» γρήγορα από τον οργανισμό που λέγετε Μπαρτσελόνα. Τον μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό σύλλογο στον πλανήτη, την ομάδα που είναι κάτι παραπάνω από ένας σύλλογος. Το λέει το μυθικό ρητό της, το απέδειξαν ο Γκουαρντιόλα και τα «παιδιά του». Αυτά που δάκρυσαν στο άκουσμα ότι φεύγει ο Πεπ. Από τον μεγάλο Μέσι, μέχρι και τον αναπληρωματικό πορτιέρο και συμπαθή Πίντο.

Posted in: Editorial